ԵՊՀ կիրառական սոցիոլոգիայի ամբիոնի 25-ամյակին նվիրված Տոնական միջոցառումների օրակարգը նոյեմբերի 15-ի համար:
ԵՊՀ նիստերի մեծ դահլիճ
11:00-11:15 Ողջույնի խոսք
11:15-11:30 ԵՊՀ կիրառական սոցիոլոգիայի ամբիոնի 25 ամյակը
11:30-11:45 Պարգեւատրում ենք լավագույներին
11:45-11:50 Բացման խոսք
11:50-11:55 …համ երգում ենք, համ պարում…
11:55-12:10 Ուսանողական պրակտիկա
12:10-12:30 Ստուգման գրքույկների շնորհում
12:30-12:40 … համ էլ հումոր ենք անում…
12:40-13:00 … արտերկրում էլ ենք եղել…
13:00-13:10 ArmSocClub
Ստորև ներկայացված է ԵՊՀ կիրառական սոցիոլոգիայի ամբիոնի 25ամյակին նվիրված գիտաժողովի օրակարգը նոյեմբերի 14-ի համար:
10:00-11:00 ԱՐԴԻ ՍՈՑԻՈԼՈ-ԳԻԱԿԱՆ ԳԻՏԵԼԻՔԻ ԶԱՐԳԱՑ-ՄԱՆ ՈՒՐՎԱԳԾԵՐ
ԵՊՀ ֆիզիկայի ֆակուլտետի կոնֆերենց դահլիճ
1.Միջառարկայական հարացույցը ժամանակակից սոցիոլոգիայի զար-գացման հեռանկարների լույսի ներ-քո
Զասլավսկայա Մ., ս.գ.դ., ԵՊՀ սոցիո-լոգիայի ֆակուլտետի կիրառական սոցիոլոգիայի ամբիոնի դոցենտ
2.Սիներգիան որպես սոցիոլոգիա-կան մտածողության հարացույց
Գրիգորյան Է., փ.գ.դ., ՀՀ Փիլիսոփա-յության, սոցիոլոգիայի և իրավունքի ինստիտուտի առաջատար գիտ. աշխա-տող
3. Հայ իրականությունը գենդերային հետազոտությունների հայելում
Գևորգյան Հ., փ.գ.թ., ԵՊՀ սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի կիրառական սոցիոլո-գիայի ամբիոնի դոցենտ
Հեղինակ` Էմմի Թոքմաջյան
feel4life2@yahoo.com
Նորաձև մոդելների ընդունման և յուրացման արագության տեսանկյունից` սպառողներին կարելի է բաժանել հետևյալ խմբերի .
1. “Նորարարներ”. Նրանց տարբերակիչ առանձնահատկությունն է նորաձևության գործառնության ոլորտում հակվածությունն է փորձարկմանը և ռիսկայնությանը: Սա սպառողների ամենասակավաթիվ խումբն է:
2. “Վաղ յուրացնողներ” /այլ կերպ ասած “լիդերներ”, “տեղային լիդերներ”: Նրանք տարբերվում են նրանով, որ առանձնահատուկ ուշադրություն են դարձնում շրջապատողների հարգանքին: Այս խումբը գնում է մեծամասնության առջևից, բայց խուսափում է վտանգավոր փորձարկումներից: Նրանք նորարարներից վերցնում են այն մոդելները, որոնք ունեն ընդհանուր հավանության հավանականություն կամ ծայրահեղ դեպքում չեն դառնա ծաղրի պատճառ: Այս խմբի կողմից սպառման մոդելները յուրացնելուն պես` որոշակի վստահությոամբ կարելի է ասել, որ դա նորաձև տենդենց է:
1820 –1903
Հերբերտ Սպենսերը բրիտանացի փիլիսոփա և սոցիոլոգ է, էվոլյուցիոնիզմի հիմնադիրներից մեկն է, ում գաղափարները շատ հայտնի են եղել XIX դարի վերջին, նա սոցիոլոգայում օրգանիստական դպրոցի հիմնադիրն է և լիբերալիզմի ներկայացուցիչ:
Ծնվել է 1820 թվականի ապրիլի 27-ին Անգլիայի Դերբի քաղաքում ուսուցիչների ընտանիքում: Գիտություն նրան դասավանդել է իր հայրը Ուիլյամ Ջորջ Սպենսերը, իսկ Դերբիի Փիլիսոփայական Հասարակության /Derby Philosophical Society/ ներկայացուցիչները դասավանդել են էվոլյուցիոն կենսաբանության մինչ-Դարվինյան սկզբունքները: (more…)
1929-2009
Ռալֆ Գուստավ Դարենդորֆը գերմանացի սոցիոլոգ, փիլիսոփա, քաղաքագետ և հասարակական գործիչ է: Նա ծնվել է 1929 թվականին Համբուրգում: Եղել է Գերմանական Սոցիոլոգիական Ընկերության նախկին նախագահող, արտաքին գործերի նախարարության պարլամենտական քարտուղար,Եվրոպական հանձնաժողովի անդամ, Լոնդոնի տնտեսագիտության և քաղաքագիտության դպրոցի տնօրեն: Դարենդորֆը Գերմանիայում Կոնստանցի համալսարանի հիմնադիրներից մեկն է և Բրիտանական լորդերի պալատի նախկին անդամ:
Նրա հայրը սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության դեպուտատ էր: 1933-ին նրա հորը բանտարկեցին ընտրություններին կառավարությանը արտակարգ լիազորություններ տրմադրելու դեմ քվեարկելու համար: 1941-ին այդ պատճառով նրա ընտանիքը Բեռլինից տեղափոխվեց Բուկով: Այնտեղ Դարենդորֆը տպագրում էր հակա նացիոնալ սոցիալիստական բովանդակության թռուցիկներ: Այս գործունեությունը շուտով անհաջողությամբ տապալվեց ինչի արդյունքում Դարենդորֆը տեղափոխեցին Շվետիգ ճամբար, որտեղ նա մնաց մինչև Կարմիր Բանակի շարքերն անցնելը:
1848-1923
Վիլֆրեդո Պարետտոն իտալացի ինժեներ, տնտեսագետ և սոցիոլոգ է: Ծնվել է Փարիզում, Պարետտոյի մայրը ֆրանսիացի էր, թերևս ինքը Պարետտոն իր մասին խոսում էր նախ և առաջ իբրև իտալացու մասին: Պարետոն հանդիսանում է “Էլիտայի տեսության” հիմնադիր: Համաձայն Պարետտոյի հասարակությունը ունի բրգաձև կառուցվածք, որի գագաթին գտնվում է էլիտան` ամբողջ հասարակության կյանքը ղեկավարող սոցիալական խումբը: Պարետտոն մշակել է մի շարք այլ տեսություններ, որոնք լայնորեն օգտագործվում են տնտեսագիտության մեջ` Պարետտո-օպտիմում, Պարետտո բաշխում:
Հեղինակ` Էմմի Թոքմաջյան
feel4life2@yahoo.com
Նորաձևության որպես սոցիալական գործընթացների էությունը պարզելու համար հարկավոր է դիտել նրա շարժման փուլերը, դրա հետ կապված նաև կարելի է նկարագրել նորաձևության սպառողների կառուցվածքը: Ելնելով այն բանից,որ յուրաքանչյուր շարժում ունի ինչ-որ ուղղվածություն, կարելի է անդրադառնալ նաև նորաձևության “փուլային” տեսությոանը:
ՙՆորաձևությունը մի գործընթաց է, որն ունի մի քանի փուլ՚: Քննարկենք Վ.Ի.Իլյինի առաջադրած փուլերը.
Հեղինակ` Էմմի Թոքմաջյան
feel4life2@yahoo.com
Haute Couture /բարձր նորաձևություն/ – ֆրանսերենից թարգմանած ՙբարձր կար՚, այսինքն լավագույն մոդելարարների մոդելները` ընտրախավի համար:
Այս մոդելները եզակի են, պատրաստման ժամանակ ձևվածք չի կատարվում, բացակայում են կարի մեքենայով կատարված կարերը: Այս մոդելների համար օգտագործվում են ամենաորակյալ կտորները: Այս մոդելները միայն կողմնակիորեն են հարաբերվում նորաձևությանը. նորաձևությունը սկսվում է այնտեղ, որտեղ սկսվում է մոդելների մասսայականությունը:
Հեղինակ` Էմմի Թոքմաջյան
feel4life2@yahoo.com
Նորաձևությունը ունի վառ արտահայտված սոցիալական բնույթ, քանի որ այն կապված է մարդկանց ամենօրյա դրսևորումների հետ: Հետևաբար, ճիշտ է այն պնդումը, որ նորաձևությունը սոցիոմշակութային ֆենոմեն է և ուսումնասիրության կարիք ունի:
Սոցիոլոգիական ուսումնասիրությունը կարող է նպաստել նորաձևության առավել համապատասխան նկարագրմանը և բացատրմանը:
Դա կապված է այն բանի հետ, որ նորաձև նմուշների տարածման և փոփոխման գործընթացին հատկանշական է, նախ և առաջ, մարդկանց արժեքային վերաբերմունքը իրերի և այլ մարդկանց հանդեպ և այդ վերաբերմունքի հետ կապված մարդկանց տարանջատումը խմբերի:
Արժեքները գոյություն ունեն միայն ինտերսուբյեկտիվորեն, այսինքն սոցիալապես :
Հեղինակ` Էմմի Թոքմաջյան
feel4life2@yahoo.com
18-րդ դարից մինչև 20-րդ դարի սկզբերը նորաձևության առաջնորդն էր հանդիսանում ընտրախավը: Այդ իսկ պատճառով սկզբնականշրջանում սոցիալական տեսություններում այն դիտվում է որպես նորաձև ստանդարտների արտադրության և դրան հաջորդող ներքևից վերև դրեյֆի գործընթաց: Համապատասխանաբար, նորաձևության վերաբերյալ դատողությունների հիմնական կատեգորիաներն են “ընդօրինակում” և “տարբերակում”, ընտրախավի կողմից այլ շերտերից սեփական խումբը տարբերակող առանձնահատկության պահպանում: Այսպես, Գ. Զիմմելը գրում է. “Նորաձևությունը… իրենից ներկայացնում է ընդօրինակում տվյալ նմուշին և դրանով իսկ բավարարում է սոցիալական հենքի պահանջմունքը. անհատին ազատում է ընտրության հետ կապված դժվարություններից և բերում է դեպի ընդհանուր հուն, որով ընթանում են բոլորը: Սակայն այն նույն չափով բավարարում է տարբերակման, դիֆերենցիացիայի, փոփոխության, ընդհանուր մասսայից առանձնանալու պահանջմունքը… (more…)