Հեղինակ` Գայանե Հարությունյան
gayane.harutyunyan@gmail.com
“Հուզական այրման համախտանիշ” կամ “սպառման սինդրոմ” տերմինը առաջին անգամ գիտական շրջանառության մեջ դրվեց 1974 թվականին ամերիկացի հոգեբան Ֆրեդենբերգի կողմից: Ի սկզբանե տերմինը օգտագործվում էր այնպիսի անձանց հոգեբանական վիճակի բնութագրման համար, ում աշխատանքը ինտենսիվորեն և սերտորեն կապված էր մարդկանց հետ, ինչն էլ ենթադրում էր հուզական գերլարված վիճակ, որի արդյունքում անհատի մոտ առաջանում են բազմաթիվ սոցիալհոգեբանական խնդիրներ: Սինդրոմի ուսումնասիրման սկզբնական ժամանակահատվածում իբրև ռիսկային խմումբ սահմանվել էին սոցիալական աշխատողները, բժիշկները, ուսուցիչները, քահանաները և այլն: Թերևս, աշխատանքի բաժանման դիֆերենցացիայի արդյունքում մասնագիտական ռիսկային խումբը ավելի ընդլայնվեց` ներառելով ցանկացած մասնագիտության տեր անձանց, ում զբաղվածությունը ենթադրում է անմիջական աշխատանք մարդկանց հետ: