Օրիգինալ հոդվածը՝ Հասան Ռաշիկ, Ռահմա Բուրքիա
Ֆրանսերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Դայանը
hp.dayan@rambler.ru
Չհավակնելով սպառիչ պատասխան տալուն` մարոկկացի սոցիոլոգների կողմից ստեղծված հոդվածը, համառոտ շարադրում է Մարոկկոյի անկախացումից սկսած մինչև 2006 թվականը սոցիոլոգիայի ծագումն ու զարգացումը: Երևան հանելով մեծ փուլեր, հետազոտության խոշոր թեմաներ, և անհրաժեշտության դեպքում` տեսական պարադիգմաներ, որոնք նրանց ուղղություն են ցույց տալիս` միանգամայն հաշվի առնելով սոցիոլոգիայի և այլ դիսցիպլինների, հատկապես մարդաբանության, միջև առկա անորոշ սահմանները:
Մարոկկացի սոցիոլոգների կողմից ստեղծված սույն հոդվածը` նպատակ չունենալով տալ սպառիչ պատասխան` փորձում է համառոտ ներկայացնել սոցիոլոգիայի ծագումն ու զարգացումը` Մարոկկոյի անկախացումից սկսած (1959-2006)[1], սխեմատիկ կերպով դուրս բերել մեծ փուլեր, հետազոտության խոշոր թեմաներ, և անհրաժեշտության դեպքում` տեսական պարադիգմաներ, որոնք նրանց ուղղություն են ցույց տալիս[2]: Պետք է ուշադրություն դարձնել էապես հատուկ դժվարություն ներկայացնող «երիտասարդ» գիտական ոլորտներին, որտեղ գիտության ճյուղերի միջև եղած սահմանագծերը ոչ հաճախ են միմյանց հետ հատվում: Մասնավորապես 1980-ականների վերջին հետազոտողների մեծ մասը համադրում են ժանրերը: Ուրեմն պետք է ուշադիր լինենք այս յուրհատկության նկատմամբ և փորձենք որքան հնարավոր է հաշվի առնել այլ գիտության ճյուղերի և սոցիոլոգիայի միջև առկա սահմանների անորոշ բնույթը` հատկապես մարդաբանության: Ինչպես մի խումբ քննադատներ, որոնք իրենց թույլ են տալիս ոլորտների ինքնավարություն, որն անհասանելի է, ներկա են լինում մի դիսցիպլինից մյուսի անցմանը, որն էլ իր հերթին ստեղծում է գիտական բարդ, հատվող, բազմաբնույթ կամ էլ անորոշ ինքնություններ (սոցիոլոգ և մարդաբան, քաղաքագետ ու մարդաբան…):