Հեղինակ` Էմմի Թոքմաջյան
feel4life2@yahoo.com
Նորաձևությունը ունի վառ արտահայտված սոցիալական բնույթ, քանի որ այն կապված է մարդկանց ամենօրյա դրսևորումների հետ: Հետևաբար, ճիշտ է այն պնդումը, որ նորաձևությունը սոցիոմշակութային ֆենոմեն է և ուսումնասիրության կարիք ունի:
Սոցիոլոգիական ուսումնասիրությունը կարող է նպաստել նորաձևության առավել համապատասխան նկարագրմանը և բացատրմանը:
Դա կապված է այն բանի հետ, որ նորաձև նմուշների տարածման և փոփոխման գործընթացին հատկանշական է, նախ և առաջ, մարդկանց արժեքային վերաբերմունքը իրերի և այլ մարդկանց հանդեպ և այդ վերաբերմունքի հետ կապված մարդկանց տարանջատումը խմբերի:
Արժեքները գոյություն ունեն միայն ինտերսուբյեկտիվորեն, այսինքն սոցիալապես :
Դրանց միջոցով է ներկայացվում այն յուրահատուկ տիպի իրականությունը, որն Է.Դյուրկհեյմը անվանել է սոցիալական փաստ: Այսպիսով, նորաձևության սոցիոլոգիական ուսումնասիրությունները հնարավորություն են տալիս բացահայտել այդ փաստերը: Այդ պատճառով, ուսումնասիրելով արժեքների ամենօրյա դրսևորումը նորաձևության մեջ, սոցիոլոգը կարող է բացահայտել տվյալ հասարակությանը բնորոշ խորքային առանձնահատկությունները:
Արդեն 19-րդ դարում`սոցիոլոգիայի առաջացման պահից, նորաձևությունը դարձավ հետազոտական հետաքրքրության առարկա: Իրենց աշխատություններում նորաձևության ուսումնասիրությանը կարևոր տեղ հատկացրած ակնառու սոցիոլոգներից կարելի է նշել Գ. Տարդին, Գ. Սպենսերին, Գ. Զիմելին, Վ. Զոմբարտին, Տ. Վեբլենին, Գ. Բլումերին, Պ. Բուրդյեին: Դասական վարկածներից յուրաքանչյուրը նորաձևության սոցիալական էությունը արտացոլել է այնպես, ինչպես այն եղել է որոշակի շրջանում:
Գրականության ցանկ
1. Веблен Т. Теория праздного класса. М.: Прогресс, 1984
2. Katz, E. and Lasarsfeld, P.Personal Influence. Glencoe, Il : The Free Press, 1955; King, Ch. W. Fashion adoption // Toward Scientific Marketing. Chicago, 1963
3. Гофман А. Б. Мода и люди: новая теория моды и модного поведения. М., 1994
4. Зомбарт В. Народное хозяйство и мода. СПб., 1904
5. Гофман А. Б. Мода и обычай // Рубеж, 1992, № 3.
6. Зиммель Г. Психология моды // Научное обозрение. 1901, № 5.
